แชมพูสมุนไพร: ประสิทธิภาพและการเปรียบเทียบกับผลิตภัณฑ์ในตลาด

แชมพูสมุนไพรกำลังเป็นที่นิยมมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะมีส่วนผสมจากธรรมชาติ ปลอดภัยกว่า และช่วยลดผลข้างเคียงที่มักเกิดจากแชมพูทั่วไปในตลาด แต่ถึงแม้จะมีข้อดีเหล่านี้ แชมพูสมุนไพรก็ยังคงเจาะตลาดได้ยาก เนื่องจากแชมพูทั่วไปในตลาดมักดึงดูดผู้ใช้ด้วยฟองที่หนานุ่มและความใสของผลิตภัณฑ์ บทความนี้จะทบทวนการศึกษาที่เปรียบเทียบสูตรแชมพูสมุนไพรกับแชมพูทั่วไป โดยดูจากปัจจัยต่างๆ เช่น ค่า pH ความหนืด ความสามารถในการทำความสะอาด และประสิทธิภาพโดยรวม

แชมพูเป็นผลิตภัณฑ์ดูแลเส้นผมที่ใช้กันทั่วโลก มีจุดประสงค์หลักสองอย่างคือ ทำความสะอาดและบำรุงผมและหนังศีรษะ แม้ว่าแชมพูสังเคราะห์จะครองตลาดอยู่ แต่ก็มีความสนใจในทางเลือกที่เป็นสมุนไพรเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แชมพูสังเคราะห์มักมีส่วนผสมของซัลเฟตอย่างโซเดียมลอริลซัลเฟต (SLS) ซึ่งอาจทำร้ายผิวที่บอบบางและทำให้เกิดปัญหาอย่างผิวแห้งหรือระคายเคือง

‍

ในทางกลับกัน แชมพูสมุนไพรผลิตจากส่วนผสมธรรมชาติ ซึ่งเชื่อว่าอ่อนโยนและเป็นประโยชน์ต่อสุขภาพหนังศีรษะในระยะยาว ส่วนผสมที่พบบ่อยในสูตรเหล่านี้ได้แก่ ตำแยแมงมุม (สมุนไพรที่ช่วยกระตุ้นการเจริญเติบโตของเส้นผม) ดอกคาโมมายล์ (ใช้เพื่อคุณสมบัติในการบำรุง) และส้มป่อย (สารทำความสะอาดธรรมชาติ) อย่างไรก็ตาม แม้ว่าแชมพูสมุนไพรจะปลอดภัยกว่า แต่มักขาดความน่าดึงดูดทางสายตาของแชมพูสังเคราะห์ เช่น ฟองที่เยอะ ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญสำหรับผู้บริโภคในการเลือกผลิตภัณฑ์

‍

การศึกษานี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อคิดค้นสูตรและประเมินแชมพูสมุนไพร และเปรียบเทียบประสิทธิภาพกับแชมพูที่มีขายในท้องตลาดสองยี่ห้อ งานวิจัยนี้พยายามตรวจสอบว่าแชมพูสมุนไพรเหล่านี้สามารถเป็นทางเลือกที่ปลอดภัยและมีประสิทธิภาพเท่าเทียมกันได้หรือไม่ โดยเน้นที่คุณสมบัติเฉพาะ เช่น ความสามารถในการทำความสะอาด ความสมดุลของค่า pH ความหนืด และความคงตัวของฟอง

‍

● การเตรียมแชมพูสมุนไพร แชมพูสมุนไพรถูกเตรียมโดยใช้ส่วนผสมจากธรรมชาติ: ตำแยแมงมุม ดอกคาโมมายล์ ตะไคร้ และส้มป่อย ส่วนผสมที่ออกฤทธิ์ถูกผสมกับฐานของไทรเอทาโนลามีนลอริลซัลเฟต (สารลดแรงตึงผิว) และน้ำ กระบวนการผลิตรวมถึงการให้ความร้อน การผสม และการปรับค่า pH ให้เหมาะกับหนังศีรษะ

● พารามิเตอร์การทดสอบ เพื่อประเมินแชมพู มีการทดสอบหลายอย่าง โดยเน้นที่:.

• ลักษณะทางกายภาพและการประเมินด้วยตา: ตรวจสอบความใสและความไหลลื่น 
• การวัดค่า pH: รักษาระดับ pH ให้ใกล้เคียงกับหนังศีรษะ (4.5-5.5) เพื่อปกป้องเกล็ดผม 
• การหาปริมาณของแข็ง: วัดเปอร์เซ็นต์ของส่วนผสมที่เป็นของแข็ง ซึ่งส่งผลต่อความสามารถในการชำระล้างของแชมพู
• การวัดความหนืด: ใช้เครื่องวัดความหนืดเพื่อทดสอบความข้นของแชมพู ซึ่งส่งผลต่อการใช้งานและการกระจายตัว 
• วามสามารถในการเกิดฟองและความคงตัว: ประเมินปริมาณและความคงตัวของฟองเมื่อเวลาผ่านไป 
• การทดสอบการทำความสะอาดและการชำระล้าง: กำหนดประสิทธิภาพของแชมพูในการขจัดสิ่งสกปรกและคราบมัน
• แรงตึงผิว: ทดสอบการลดแรงตึงผิวของน้ำ ซึ่งบ่งชี้ถึงการทำความสะอาดที่ดี

‍

● ลักษณะทางกายภาพและความสมดุลของค่า pH สูตรสมุนไพรทั้งหมดแสดงความใสและการเกิดฟองที่ดี มีสีน้ำตาลเข้มเนื่องจากส่วนผสมสมุนไพร ระดับ pH ของแชมพูทั้งหมดอยู่ในช่วง 5.5-5.9 ซึ่งใกล้เคียงกับค่า pH ตามธรรมชาติของหนังศีรษะ นี่แสดงว่าสูตรต่างๆ ปลอดภัยสำหรับการใช้งานเป็นประจำโดยไม่รบกวนความสมดุลตามธรรมชาติของหนังศีรษะ

‍

● ปริมาณของแข็งและความหนืด ปริมาณของแข็งแตกต่างกันไปในแต่ละสูตร โดยมีค่าตั้งแต่ 22.11% ถึง 29.31% ปริมาณของแข็งที่สูงขึ้นมักส่งผลให้แชมพูข้นขึ้น แต่ถ้ามากเกินไปอาจทำให้ล้างออกยาก การอ่านค่าความหนืดแสดงให้เห็นว่าสูตรสมุนไพรมีพฤติกรรมแบบซูโดพลาสติก ซึ่งหมายความว่าง่ายต่อการกระจายตัวบนเส้นผม แต่ยังคงความข้นเมื่อหยุดนิ่ง

‍

● ประสิทธิภาพการทำความสะอาดและการชำระล้าง แชมพูสมุนไพรแสดงประสิทธิภาพการทำความสะอาดในระดับปานกลางถึงดี เปอร์เซ็นต์ของคราบมันที่ถูกขจัดอยู่ในช่วง 18.81% ถึง 32.51% ในขณะที่แชมพูที่มีขายในท้องตลาดแสดงค่าที่สูงกว่าเล็กน้อย (33.61%) แม้ว่าแชมพูสมุนไพรจะไม่แรงพอในการทำความสะอาดผมที่สกปรกมาก แต่ก็มีประสิทธิภาพสำหรับการใช้งานปกติ

‍

● แรงตึงผิวและความคงตัวของฟอง แชมพูที่ดีควรลดแรงตึงผิวของน้ำบริสุทธิ์ให้อยู่ที่ประมาณ 35-40 ไดน์/ซม. สูตรสมุนไพรทั้งหมดทำให้เกิดแรงตึงผิวระหว่าง 31-34 ไดน์/ซม. ซึ่งบ่งชี้ถึงคุณสมบัติการทำความสะอาดที่ดี ความคงตัวของฟองคงที่เมื่อเวลาผ่านไป โดยสูญเสียปริมาตรน้อยมาก ดังแสดงในตารางที่ 1 ด้านล่าง

การศึกษานี้สรุปได้ว่า แม้แชมพูสมุนไพรจะปลอดภัยและมีประสิทธิภาพในการทำความสะอาดและดูแลเส้นผมใกล้เคียงกับแชมพูในท้องตลาด แต่ยังขาดคุณสมบัติด้านความสวยงาม เช่น การเกิดฟองที่หนานุ่ม ความเชื่อที่ว่าแชมพูที่เกิดฟองดีจะทำความสะอาดได้ดีจึงยังมีอิทธิพลสูงในผู้บริโภค ส่งผลให้การยอมรับผลิตภัณฑ์สมุนไพรในตลาดมีข้อจำกัด

‍